Τα κάλαντα και η ανάπαυλα της μοιρασιάς

Τα κάλαντα. Η καλύτερη παιδική δραστηριότητα. Παλιότερα, στα χωριά, οι κυράδες φίλευαν τα παιδιά με γλυκά των Χριστουγέννων και σημασία είχε να τηρηθεί το έθιμο. Όταν καταργήθηκε για τα καλά η ανταλλακτική οικονομία, άρχισε να κινείται το χρήμα.

Ακόμη καλύτερα. Στη φωτογραφία, οι τρεις πιτσιρικάδες τα είπαν μαζί, όπως κάναμε όλοι με την παρέα μας. Τρεις φίλοι. Τρεις κανταδόροι.

Η ιερή στιγμή της μοιρασιάς. Το τρίγωνο μπορεί να αναπαυτεί για λίγο στον δρόμο, ενώ ο μεσαίος, που μετρά τα χρήματα, γελά με ικανοποίηση. Μάλλον πήγε καλά η μέρα.

Στα δεξιά του, ο κολλητός του χαμογελάει. Σιγά μη σκάσει, επειδή τα παπούτσια του είναι πιο μεγάλα από το πόδι του. Αρκεί που χειμωνιάτικα δεν είναι ξυπόλητος. Και το σακάκι του πλέει άλλα, έτσι κι αλλιώς, ελάχιστα παιδιά είχαν λεφτά για ρούχα στα μέτρα τους.

Όλοι με αποφόρια βολεύονταν.

Ο πιτσιρικάς στα δεξιά, με το τουμπελέκι, κοιτάζει σκεφτικός: «Άραγε, θα τα μοιραστούμε δίκαια, ή θα με ρίξουν, επειδή είμαι ο πιο μικρός». Μπορεί, βέβαια, απλά να σκέφτεται τι θα αγοράσει με την μπάζα.

Τι να σημαίνουν άραγε τα σπίρτα, μπροστά από το αριστερό του πόδι;

Καπνίζει, ή τα πουλάει;

Σήμερα, αν ζουν, θα είναι εβδομηντάρηδες.

Καλά Χριστούγεννα.

ΠΗΓΗ