Το βράδυ της 16ης Ιουνίου του 1966 άλλαξε για πάντα η ζωή του μεγάλου Αμερικανού έγχρωμου πυγμάχου Rubin Carter. Ο επονομαζόμενος «Hurricane» – για τα θυελλώδη του χτυπήματα – κατηγορήθηκε για τη δολοφονία τριών ανθρώπων μέσα σε ένα μπαρ του Πάτερσον στο Νιού Τζέρσεϊ. Μια ολόκληρη ρατσιστική και βρώμικη πλεκτάνη στήθηκε σε βάρος του Carter, ο οποίος αντί να γίνει Champ του μποξ, κλείστηκε στη φυλακή, ξεσηκώνοντας θύελλα διαμαρτυριών όχι μόνο στις ΗΠΑ, αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο. Εννιά χρόνια αργότερα, ο καταδικασμένος τετράκις σε ισόβια Carter, έστειλε στον ευαισθητοποιημένο σε θέματα ανθρώπινων δικαιωμάτων Bob Dylan την αυτοβιογραφία του.
Ο τραγουδοποιός συγκινήθηκε από το «The sixteenth round» και πεπεισμένος για την αθωότητα του Rubin, τον συνάντησε στη φυλακή. «Αμέσως μετά θέλησε να γράψει ένα τραγούδι, αλλά δυσκολεύτηκε αρκετά», διηγείται ο συνδημιουργός του «Hurricane», Jacques Levy, «δεν μπορούσε να κάνει την αρχή. Όταν όμως το είδε από την μυθιστορηματική του πλευρά, τότε όλα έγιναν εύκολα: Pistol shots ring out in a barroom night.... Here comes the story of the Hurricane. Boom! Τίτλοι. Σαν ταινία του σινεμά». Και πράγματι αυτό ακριβώς είναι το Hurricane. Ένα κινηματογραφικό τρέιλερ, ένα ποίημα γροθιά στο ρατσισμό και την αδικία, ένα σκληρό πολιτικό μανιφέστο, ένα folk αριστούργημα στολισμένο με το υπέροχο βιολί της Scarlet Rivera.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου