Μου έψησε το ψάρι στα χείλη | Πως και γιατί βγήκε η παροιμία

Την εποχή του Βυζαντίου το θρησκευτικό συναίσθημα ήταν έντονο και την Σαρακοστή γινόνταν αυστηρή νηστεία. 

Ειδικότερα στα μοναστήρια, τα πράγματα ήταν πιο αυστηρά.

Παρ' όλα αυτά κάποιο καλόγεροι δεν μπορούσαν να αντέξουν τη νηστεία, και έκαναν παρασπονδίες τρόγωντας αρτίσιμα, εάν όμως αυτό γινόνταν αντιληπτό οι ποινές που τους επιβάλοντας ήταν αυστηρότατες.

Κάποτε λοιπόν, ένας καλόγερος, ο Μεθόδιος, πιάστηκε να τηγανίζει ψάρια μέσα σε μια σπηλιά, που ήταν κοντά στο μοναστήρι. Το αμάρτημά του θεωρήθηκε φοβερό. 

Το ηγουμενοσυμβούλιο τον καταδίκασε τότε στην εξής τιμωρία: Διάταξε και του γέμισαν το στόμα με αναμμένα κάρβουνα και κει πάνω έβαλαν ένα ωμό ψάρι, για να…ψηθεί! Το γεγονός αυτό το αναφέρει ο Θεοφάνης. 
Φυσικά ο καλόγερος πέθανε έπειτα από λίγο μέσα σε τρομερούς πόνους. Αλλά ωστόσο έμεινε η φράση «Μου έψησε το ψάρι στα χείλη» ή «Του έψησε το ψάρι στα χείλη».

Αυτή η εκδοχή είναι η επικρατέστερη μιας και δεν γνωρίζουμε κάποια άλλη.

επιμέλεια: Ανεξίτηλο