Η κεντρική πλατεία της Καλαμάτας, η Πλατεία Βασιλέως Γεωργίου, αποτελεί ένα από τα πιο χαρακτηριστικά σημεία της, είναι ένας χώρος που φιλοξενεί σημαντικές εκδηλώσεις και συγκεντρώνει πλήθος κόσμου χειμώνα καλοκαίρι. Είναι σημείο αναφοράς, ένας μέρος για διάφορα μικρά και μεγάλα γεγονότα και ένα σημαντικό κοινωνικό και εμπορικό σημείο συνάντησης με σημαντική ιστορία.
Στο πέρασμα των χρόνων έχει πάρει διάφορα ονόματα, ενώ έχει δεχτεί πολλές φορές αναπλάσεις και παρεμβάσεις.
Ας δούμε τις ονομασίες της κεντρικής πλατείας της Καλαμάτας:
- Πλατεία Τζανή: Γνωστή με αυτό το όνομα από τα τέλη του 19ου αιώνα μέχρι του 1940, σε ανάμνηση του καϊμακλή καφέ που παρασκεύαζε στο καφενείο του ένας συμπαθής επαγγελματίας ονόματι Τζανής Καραμπίνης. Η θέση αυτού του καφενείου τοποθετείται στα δυτικά της οδού Αριστομένους, απέναντι από τη στοά Βαρβουτσή.
- Πλατεία Καπνοκοπτηρίου: Γνωστή με αυτό το όνομα, επειδή εδώ στεγάστηκε για κάποιο διάστημα το δημόσιο καπνεργοστάσιο της πόλης.
- Πλατεία Κωνσταντίνου Διαδόχου: Πήρε αυτό το όνομα το 1912, με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, ως ένδειξη τιμής προς το διάδοχο Κωνσταντίνο «διά τας περιφανείς νίκας του».
- Πλατεία Βενιζέλου, κατά την περίοδο 1926 έως το 1935. Η ονομασία αυτή καταργήθηκε το 1935 επειδή έφερε, σύμφωνα με τα Πρακτικά του δήμου, το όνομα «ενός κακούργου και παράφρονος πολιτικού».
- Πλατεία Βασιλέως Κωνσταντίνου, το 1935, με απόφαση Δημοτικού Συμβουλίου.
- Πλατεία Βασιλέως Γεωργίου Β΄, το 1938, με απόφαση Δημοτικού Συμβουλίου.
- Πλατεία Λαϊκής Σχολής: Έτσι αναφέρεται ο χώρος μπροστά από το Πνευματικό Κέντρο σε καρτ ποστάλ της εποχής.
- Πλατεία Τριανόν: Με την ονομασία αυτή ήταν γνωστός ο χώρος μπροστά από το καφενείο και τον κινηματογράφο «Τριανόν» (δεκαετία 1920 και εξής).
- Πλατεία Ηρώων: Έτσι αναφέρεται στα Πρακτικά του δήμου την περίοδο 1942-1944.
- Πλατεία ΕΛΑΣ: Η αναφορά αυτή επισημαίνεται στα Πρακτικά του δήμου κατά το 1944.
- Πλατεία Εθνικής Αντίστασης: Μετονομάστηκε το 1982, με απόφαση Δημοτικού Συμβουλίου.
- Πλατεία Βασιλέως Γεωργίου Β΄: Μετονομάστηκε εκ νέου το 1992, με απόφαση Δημοτικού Συμβουλίου.
Μετά το 1871 (διάνοιξη οδού Αριστομένους), και κυρίως μετά το 1882, οπότε έγινε η μεταβολή της κοίτης του ποταμού και διάνοιξη νέας δυτικότερα, η «παλαιά» κοίτη εγκαταλείφθηκε και κάποιοι παρόχθιοι ιδιοκτήτες άρχισαν να διεκδικούν ιδιοκτησίες πάνω σ’ αυτή. Η επιχωμάτωσή της έγινε από το δήμο το 1904. Το Σχέδιο πόλης του 1905, σε αντίθεση προς το Σχέδιο του 1867, πρόβλεπε τη χάραξη πλατείας σε εκείνο το σημείο. Αρχικά διαμορφώθηκε το βορειότερο τμήμα της, δηλαδή ο χώρος όπου λειτουργούσε ήδη από το 1880 το φημισμένο καφενείο του Τζανή Καραμπίνη.
Το 1912 το βόρειο αυτό τμήμα της πλατείας χαρακτηρίζεται στα Πρακτικά του δήμου ως «νέα» πλατεία, αφού «παλιές» θεωρούνταν οι πλατείες: Άνω, Κάτω και Φραγκόλιμνα. Στη «νέα» πλατεία άρχισε δειλά δειλά να μετατοπίζεται το κέντρο της πόλης. Ενδεικτική είναι η διεξαγωγή εδώ των εθνικών επετείων, σε ανάμνηση των νικηφόρων Βαλκανικών πολέμων. Όμως η κεντρική πλατεία εξακολουθούσε ακόμη και το 1915 να είναι μερικά «απερίφρακτα γήπεδα», τα οποία μετά την άνοιξη μεταβάλλονταν σε «Σαχάρα, εξής εκπέμπονταν νέφη σκόνης».
Μόλις το 1926, επί δημαρχίας Βασίλη Κροντήρη,το Δημοτικό Συμβούλιο άρχισε να συζητεί σοβαρά το ενδεχόμενο απαλλοτρίωσης των οικοπέδων που καταλάμβαναν το χώρο της σημερινής πλατείας, προκειμένου να διανοιγεί το ταχύτερο δυνατό η πλατεία Βενιζέλου, όπως ονομαζόταν τότε, μιας και αποτελούσε τον κυριότερο πνεύμονα της πόλης και ήταν ζωτικότατης σημασίας.
Το 1937 άρχισαν οι εργασίες εξωραϊσμού της πλατείας Τζανή, δηλαδή του βορειότερου τμήματος της κεντρικής πλατείας. Ακολούθησαν οι εργασίες διαρρύθμισης και ανακαίνισης του υπόλοιπου τμήματος της πλατείας, συγκεκριμένα από το τότε ξενοδοχείο «Ακταίον» μέχρι την οικία του στρατηγού Παναγόπουλου, δηλαδή από το ύψος του σημερινού ζαχαροπλαστείου Αθανασίου μέχρι τη σημερινή οδό Φραντζή.
Και η κεντρική πλατεία όπως είναι σήμερα:
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου