Τα στοιχεία που προέρχονται από το βιβλίο Μία ιστορία ένα τραγούδι του Ηρακλή Ευστρατιάδη, το οποίο παρουσιάζει τις ιστορίες πίσω από 100 γνωστά ελληνικά τραγούδια.
Ο ύμνος του Παναθηναϊκού
Ο γνωστός ύμνος του Παναθηναϊκού (σ.σ. φέρεται να υπήρχε και προγενέστερος, την περίοδο 1947/48 με δημιουργούς τους Βέλλα/Κοφινιώτη) είναι γραμμένος από τον Γιώργο Μουζάκη και τον Γιώργο Οικονομίδη, έπειτα από το νικηφόρο παιχνίδι του Παναθηναϊκού στην Λεωφόρο. Ο Παναθηναϊκός είχε κερδίσει σε φιλικό αγώνα, τον Απρίλιο του 1959 την Α.Ε. Παγκρατίου με 4-1, παίζοντας εκείνη την μέρα καταπληκτικό ποδόσφαιρο. Τον αγώνα παρακολούθησαν οι δύο φίλοι και συνεργάτες Γίωργος Μουζάκης και Γιώργος Οικονομίδης.
Μετά το τέλος του παιχνιδιού βγήκαν από το γήπεδο πανευτυχείς, κατενθουσιασμένοι και προχώρησαν στην Αλεξάνδρας προς την Ιπποκράτους. Κάποια στιγμή ο Οικονομίδης φώναξε «σύλλογος μεγάλος», ενώ ο Μουζάκης απάντησε σχεδόν ταυτόχρονα «δεν υπάρχει άλλος». Έτσι έγινε η αρχή. Από αυτές τις δύο φράσεις, τους ήρθε η ιδέα να γράψουν έναν ύμνο για την αγαπημένη τους ομάδα. Ακολούθησαν, μέσα σε λίγα λεπτά της ώρας, οι υπόλοιποι στίχοι, ενώ ο Μουζάκης έβγαλε το πακέτο με τα τσιγάρα του, έκοψε το εσωτερικό χαρτί, ζωγράφισε ένα πρόχειρο πεντάγραμμο και έγραψε επιτόπου τις νότες. Ο «Ύμνος του Παναθηναϊκού» ήταν έτοιμος.
Όταν πήγαν στο στούντιο για να τον φωνογραφήσουν, επηρεασμένος ο Μουζάκης από τη μουσική της ταινίας “Η γέφυρα του ποταμού Κβάι”, σκέφτηκε να ξεκινήσει το τραγούδι με σφύριγμα. Έτσι εμπνεύστηκε ένα δικό του σφύριγμα και το πρόσθεσε στο τραγούδι. Ο ίδιος ο Μουζάκης είχε πει: «Κάθε φορά που ακούω τον ύμνο δακρύζω, συγκινούμε και αναπτερώνεται το ηθικό μου».Το πρωτοτραγούδησαν το Τρίο Μπελκάντο με τον Λεό Λεονάρδο, και λίγο αργότερα ο Γιάννης Βογιατζής που το καθιέρωσε.
Οι στίχοι του ύμνου του Παναθηναϊκού
Σύλλογος μεγάλος δεν υπάρχει άλλος,
δεν υπάρχει άλλος πιο δυναμικός.
Και χιλιάδες φίλοι, μόλις δουν τριφύλλι,
Ζήτω! λένε ο Παναθηναϊκός.
Παναθηναϊκέ, Παναθηναϊκέ,
Παναθηναϊκέ μεγάλε και τρανέ.
Πρωταθλητή σ' όλα τα σπορ παντοτινέ,
σ' έχουν δοξάσει οι γνωστοί σου άσσοι
και όλοι για τη νίκη παίζουν με καρδιά,
χαίρετ΄η Ελλάδα που 'χει τέτοια ομάδα
και κρατά της νίκης πάντα τα κλειδιά.
Ο ύμνος του Ολυμπιακού
Το «Ολυμπίκ – Ολυμπιακέ» (σ.σ. το μόνο που παραμείνει στον σημερινό ύμνο της ομάδας) είναι τραγούδι του αείμνηστου τραγουδιστή και συνθέτη Βαγγέλη Περπινιάδη και έγινε ο ύμνος της ομάδας του Ολυμπιακού Πειραιώς. Το τραγούδι γράφτηκε με αφορμή τη νίκη του Ολυμπιακού, που τον οδήγησε στην κατάκτηση του Βαλκανικού Κυπέλλου το 1963. Ο Ολυμπιακός νίκησε στην Κωνσταντινούπολη, στο στάδιο Μιράτ πασά, τη βουλγαρική Λέφσκι με 1-0 με κεφαλιά του Στεφανάκου.
Την ίδια νύχτα, 19 προς 20 Σεπτεμβρίου του 1963, η ομάδα του Ολυμπιακού επέστρεψε από την Κωνσταντινούπολη στο αεροδρόμιο του Ελληνικού και, όπως συμβαίνει συνήθως μετά από μεγάλες επιτυχίες, οι οπαδοί της ομάδας και όχι μόνο, χιλίαδες φίλαθλοι – τότε το Βαλκανικό Κύπελλο είχε ιδιαίτερη σημασία από πλευράς γοήτρου – είχαν συρρεύσει για να υποδεχθούν τους ποδοσφαιριστές.
Υπολογίζεται ότι βρέθηκαν στο αεροδρόμιο τουλάχιστον δέκα χιλιάδες άνθρωποι, ενώ περίπου πέντε χιλιάδες ακολούθησαν στη συνέχεια με τα πόδια τους ποδοσφαιριστές μέχρι τον Πειραιά, όπου βέβαια έγινε ο μεγάλος χαλασμός αφού προστέθηκαν και άλλοι φίλοι του Ολυμπιακού για να γιορτάσουν τον μεγάλο θρίαμβο. Ανάμεσα στους φιλάθλους ήταν και ο μεγάλος τραγουδιστής Στράτος Διονυσίου με τον φίλο του Τάκη Λαζόπουλο. Τελειώνοντας η φιέστα και τα πανηγύρια, αργά τη νύχτα και μες στην χαρά τους, κίνησαν να βρουν τον κοινό τους φίλο Βαγγέλη Περπινιάδη στο σπίτι του στο Χαϊδάρι για να του περιγράψουν τον θρίαμβο του Ολυμπιακού.
Ο Περπινιάδης τους καλοδέχτηκε με χαρά, ξύπνησε την γυναίκα του Μαρίτσα να τους φτιάξει καφέδες και άρχισαν όλοι μαζί να συζητούν και να θυμούνται τους θριάμβους του Ολυμπιακού εναντίον μεγάλων ομάδων, όπως την νίκη επί της Σάντος του Πελέ. Μέσα σε αυτή την πανηγυρική και ενθουσιώδη ατμόσφαιρα της συζήτησης, ο Περπινιάδης εμπνεύστηκε και επιτόπου ξεκρέμασε το μπουζούκι του και το «σκάλισε», ψιθυρίζοντας τα πρώτα στιχάκια που του είχαν έρθει στο μυαλό:
Ολυμπίκ- Ολυμπίκ – Ολυμπιακέ
Φλαμένζι, Λέφκι νίκησες
Σάντος και Ζαγκλεμπιέ.
Στη συνέχεια, το ίδιο βράδυ και αφού έφυγαν μετά από λίγη ώρα οι φίλοι του, έγραψε τα υπόλοιπα. Προς τα ξημερώματα ολόκληρο το τραγούδι ήταν έτοιμο. Το έγραψε πρόχειρα σε ένα μαγνητόφωνο και νωρίς το πρωί τηλεφώνησε στον Μίνωα Μάτσα, το αφεντικό της Μίνως. Τον ενημέρωσε για το τραγούδι, και στη συνέχεια έβαλε το μαγνητόφωνο στο ακουστικό του τηλεφώνου για να το ακούσει. Ο Μάτσας, πολύπειρος στην δισκογραφία μόλις το άκουσε κατάλαβε περί τίνος επρόκειτο και του είπε «φέρ' το αμέσως, σε δύο ώρες μπαίνεις με την ορχήστρα σου στο στούντιο». Πράγματι, σε δύο ώρες άρχισε η εγγραφή του τραγουδιού που χάλασε κόσμο. Μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα ξεπέρασε τις 350.000 πωλήσεις, ενώ βέβαια συνεχίζει να πουλάει μέχρι τις μέρες μας, αφού το τραγούδι έγινε ύμνος της ομάδας του Ολυμπιακού Πειραιώς.
Οι στίχοι του ύμνου του Ολυμπιακού
Ολυμπίκ-Ολυμπιακέ, ομάδα δοξασμένη,
ομάδα μου γλυκιά,τρανή και ξακουσμένη,
όσο αγαπώ τη μάνα τη δικιά μου
τόσο σ'αγαπώ και σ' έχω στην καρδιά μου.
Ολυμπίκ- Ολυμπίκ- Ολυμπιακέ,
Φλαμένζι, Λέφσκι νίκησες,
Σάντος και Ζαγκλεμπιέ.
Ολυμπιακέ τη δόξα τη δικιά σου,
που την τραγουδούν τα αμέτρητα παιδιά σου.
Όλοι συζητούν και ακολουθούν εσένα,
που ξέρεις και νικάς στα γήπεδα τα ξένα.
Ολυμπιακέ ποτέ σου δεν θα σβήσεις
και όσοι σε μισούν, να τους συγχωρήσεις,
από τη ζήλια τους φωνάζουν και πονάνε,
γιατί δεν μπορούν εκεί που πας να πάνε.
Ολυμπιακέ μεγάλο τ' όνομα σου
Σεράγεβο, Πελέ τρέμουνε μπροστά σου,
στα Βαλκάνια τους πήρες με καμάρι,
ποιος άλλος κουραμπιές, μπορεί για να σε πάρει.
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου