Στο ταβερνάκι της Παύλιανης με την ωραιότερη θέα και τους νοστιμότερους μεζέδες

Μερακλίδικα, καλομαγειρεμένα και σπιτίσια στη γεύση πιάτα σε ένα υπέροχο χωριό της Φθιώτιδας

Η ταβέρνα φωνάζει από μακριά ότι κάποιος μερακλής τεχνίτης έχει βάλει εδώ το χέρι του και αν υποθέσεις κάτι τέτοιο δεν θα λαθέψεις...

«Ξύλο και παράδοση», γράφει η ταμπέλα έξω από το μικρό ταβερνάκι στην Παύλιανη της Φθιώτιδας που είναι σκαρφαλωμένο στις πλαγιές της Οίτης. Το χιόνι αστραποβολά από τον ήλιο και σε μαγεύει έτσι όπως έχει σκεπάσει τα έλατα. Ο μικρός οικισμός, ένας από τους πλέον ορεινούς του νομού σε καλεί να σταματήσεις την ανάβαση με το αυτοκίνητο και να γνωρίσεις τις ομορφιές του. Ο μικρός φιλόξενος χώρος της ταβέρνας που είναι φτιαγμένη από ξύλο και πέτρα είναι έτοιμος να σου δώσει στιγμές απόλυτης χαλάρωσης με ένα ποτήρι τσίπουρο στο χέρι, τους τοπικούς καλομαγειρεμένους μεζέδες να σου κλείνουν το μάτι και την εκπληκτική θέα που αφήνει τη ματιά σου να κατρακυλήσει στις πλαγιές του βουνού έως τη θάλασσα, να σου κόβει την ανάσα.

Η ταβέρνα φωνάζει από μακριά ότι κάποιος μερακλής τεχνίτης έχει βάλει εδώ το χέρι του και αν υποθέσεις κάτι τέτοιο δεν θα λαθέψεις. Η ιστορία της ξεκινά όταν εκεί πριν μερικά χρόνια είχε στήσει το εργαστήριο ξύλου ο Νίκος Νομικός ένας από τους πλέον εξειδικευμένους τεχνίτες στην κατασκευή ξύλινης σκάλας εσωτερικού χώρου. Ο Νίκος είχε μεταφέρει, από την Αθήνα που ήταν το εργαστήριο του, σε αυτό το χώρο το μεράκι του και την αγάπη του για την ξυλογλυπτική. Αυτό το χαριτωμένο καλλιτεχνικό εργαστήρι ξύλου μετέτρεψε η γυναίκα του Πόπη και δεινή μαγείρισσα σε ταβέρνα.

Η κουζίνα ακολουθεί τον κύκλο των εποχών. Αρετή αναγκαία όταν εξοικειώνεσαι με ένα τόπο απολαμβάνοντας τα υλικά που τιμά η μαγείρισσα στο «βασίλειο» της.

Όλα τα εργαλεία ξυλογλυπτικής φιγουράρουν μέσα σε γυάλινες προθήκες από τα πιο μικρά μέχρι τα πιο μεγάλα και δίνουν μια ιδιαίτερη αίσθηση που συμπληρώνεται από τα ράφια που ξεχειλίζουν από βάζα με γλυκά του κουταλιού και τουρσιά. Λίγα τραπέζια μπροστά στην τζαμαρία που αφήνει το βλέμμα να ταξιδεύει μέσα από τις κορυφές των δέντρων. Σε περίοπτη θέση η ξυλόσομπα που κρατά ζεστό το χώρο.

Πέστροφα καπνιστή που όμοια της δεν έχω δοκιμάσει καλύτερη

Την τέχνη του χειροποίητου ανακαλύπτεις όπου και να στρέψεις το βλέμμα σου. Στις χειροποίητες γιρλάντες που κοσμούν τα ράφια , στο δίσκο με το λευκό πετσετάκι φτιαγμένο με βελονάκι που έρχεται με το τσίπουρο, τα σφηνάκια και το συνοδεύουν ελιές. Η Πόπη πρόσχαρη και φιλόξενη οικοδέσποινα θα σε περιποιηθεί και θα σε κάνει να νιώσεις μοναδικός. Από την λιλιπούτεια κουζίνα της βγαίνουν σπιτικά πιάτα. Μέσα τους η νοστιμιά παλεύει με την παράδοση και την αγάπη για το όμορφο ποια θα πρωτοκερδίσει την εύνοια σου, αλλά δεν χρειάζεται να αγωνιάς για την κατάληξη. Όλες είναι καλά ζυγισμένες στα πιάτα της Πόπης με σκοπό να σου τέρψουν τη γλώσσα και την ψυχή.

Μόλις πιεις τα τσιπουράκια για να ζεσταθείς έρχεται η ζεστή χορτόπιτα που έχει βγει από τον φούρνο. Το φύλλο φτιαγμένο στο χέρι μερακλίδικο και τραγανό. Με την πρώτη μπουκιά χαίρεσαι την αληθινή γεύση, οικεία με σαφήνεια. Ακολουθεί πέστροφα καπνιστή που όμοια της δεν έχω δοκιμάσει καλύτερη. Η οικοδέσποινα αναλαμβάνει να μας ξεναγήσει στην ντόπια παραγωγή αφού τις πέστροφες προμηθεύεται από τον Ορχομενό. «Είναι εξαιρετικής ποιότητας και δύσκολα τις βρίσκουμε στην αγορά της Αθήνας γιατί σχεδόν όλη η παραγωγή εξάγεται» λέει πριν μας φέρει τα κεφτεδάκια που μόλις βγήκαν από το τηγάνι και τσιτσιρίζουν. Η ευωδιά τους τρυπάει βασανιστικά τα ρουθούνια. Σκέτη νοστιμιά.

Στο διπλανό τραπέζι ο Νίκος Νομικός απολαμβάνει την χορτόπιτα με το κρασί του και μας εξηγεί πως το καταφύγιο του για την τέχνη του μετατράπηκε σε ταβέρνα. «Ο τόπος εδώ έχει μια άγρια ομορφιά και μοναχικότητα που ταιριάζει με την ενασχόληση μου με το ξύλο. Οι δουλειές στην Αθήνα με την κρίση πάγωσαν και έτσι αποφασίσαμε να εγκατασταθούμε στην Παύλιανη» λέει και συνεχίζει «μετέφερα τα εργαλεία μου και έστησα το εργαστήριο μου συνεχίζοντας το πάθος μου με την ξυλογλυπτική. Ήθελε και η γυναίκα μου να κάνει το μεράκι της με τα μαγειρέματα της και έτσι ο χώρος μεταμορφώθηκε σε ταβερνάκι». Τσουγκρίζουμε τα ποτήρια με το κρασί και υποδεχόμαστε την χοιρινή τηγανιά σβησμένη με κρασί και αρωματισμένη με ρίγανη του βουνού. Οι πατάτες έρχονται τηγανισμένες σε ελαιόλαδο. Κόλαση. Η κουζίνα ακολουθεί τον κύκλο των εποχών. Αρετή αναγκαία όταν εξοικειώνεσαι με ένα τόπο απολαμβάνοντας τα υλικά που τιμά η μαγείρισσα στο «βασίλειο» της. Το επιβεβαιώνει η προβατίνα που έρχεται σιγοψημένη στην γάστρα με αρωματικά του βουνού και κρασί.

Και ως επιδόρπιο γλυκά του κουταλιού και ντόπιο γιαούρτι. Ο χρόνος κυλάει όμορφα στο «Ξύλο & Παράδοση» της Παύλιανης και εύκολα μπορεί να σε κάνει να ξεχαστείς. Αν μάλιστα έχεις τη τύχη να βρεθείς σε βραδιά που ντόπιοι μουσικοί σιγοτραγουδούν εκεί είναι βέβαιο ότι θα αναζητήσεις κατάλυμα για τη νύχτα ώστε να μην αναγκαστείς να πάρεις σε γλυκιά ώρα τον δρόμο της επιστροφής. Μερικές φορές η κατάβαση είναι πιο δύσκολη από την ανάβαση όταν αφήνεις ωραίες στιγμές πίσω σου.