Η ταβέρνα-οινοπωλείο του Φαρόπουλου έναν αιώνα τώρα κάνει τους ανθρώπους ευτυχισμένους
Ιστορία μεγαλύτερη του ενός αιώνα ξεδιπλώνεται στην ταβέρνα-οινοπωλείο Φαρόπουλος στην Άμφισσα. Η τρίτη γενιά, ο Γιάννης Φαρόπουλος συνεχίζει την παράδοση με πάθος. Πίνοντας κρασί και τσιμπολογώντας κεφτεδάκια που μόλις έχουν βγει από το μαυροτήγανο, ξεδιπλώνει την ιστορία της οικογενειακής ταβέρνας και του τόπου. Μια ιστορία πολύ πλούσια που περιλαμβάνει αμέτρητους ανώνυμους αλλά και επώνυμους που χόρτασαν την πείνα τους στο οινομαγειρείο του Φαρόπουλου. Στην Αμφισσα κάποιοι παλιοί ακόμη μιλούν για την ομορφιά της Ρόμι Σνάιντερ η οποία στα τέλη της δεκαετίας του '60 βρέθηκε στην περιοχή για τα γυρίσματα της ταινίας «Μια γυναίκα στο παράθυρο» και επισκέφθηκε το μαγαζί του Φαρόπουλου για να γευτεί λιμπιστικά κεφτεδάκια.
Εκεί μαζί με το κρασί, το τσίπουρο και τους σπιτικούς μεζέδες γεύεσαι και μια καλή δόση ιστορίας.
Το 1907 η ταβέρνα-παντοπωλείο ξεκίνησε να λειτουργεί στην πλατεία Λαού της Αμφισσας από τα αδέλφια Γιώργο και Βαγγέλη Φαρόπουλο μέχρι που χώρισαν την κοινή δραστηριότητα τους. Ο Γιώργος μετέφερε το πάθος του για την ταβέρνα το 1925 στο σημείο που βρίσκεται σήμερα στην καρδιά της αγοράς της πόλης. «Την εποχή εκείνη ήταν η πρώτη πλάκα που έπεσε στην Άμφισσα με τσιμέντο και σίδερα ενώ στο δάπεδο έριξαν άμμο που έφεραν από την Ιτέα, ώστε ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες να αερίζει ή υγραίνει το αλάτι», αφηγείται ο Γιώργος και συνεχίζει: « Η ταβέρνα είχε υπόγειο με βαρέλια για κρασί. Οι μεζέδες που σερβίριζαν ήταν τυρί κλότσα σε λαδόκολλα, κουκιά, ρεβίθια και γιουβέτσι σε πήλινα που έψηναν στην μασίνα, ελιές Άμφισσας, τυρί φέτα από τους τσομπάνηδες, αυγά βραστά και τηγανητό μπακαλιάρο».
Οινοπωλείο-οινοπνευματοπωλείο αναγράφεται στην άδεια του μαγαζιού που στην συνέχεια προστέθηκε η άδεια καπνοπωλείου για να φτιάχνουν και να πουλούν τοπικής παραγωγής τσιγάρα. Η βιτρίνα για τα τσιγάρα φιγουράρει και σήμερα στο μαγαζί. Στο χρηματοκιβώτιο του 1924 υπήρχαν τα χαρτιά της συναλλαγής του παππού που αγόραζε γλεύκος από την Δόβρενα έξω από την Θήβα και έρχονταν με καΐκια στην Ιτέα. «Την μεταφορά στην Άμφισσα αναλάμβαναν καμήλες που σήκωναν 360 οκάδες και ένας γάιδαρος – γνωστός ως κολαούζος- οδηγούσε τις καμήλες» εξηγεί ο Γιάννης και για του λόγου του το αληθές δείχνει ξεθωριασμένες ασπρόμαυρες φωτογραφίες της εποχής με τις καμήλες φορτωμένες. Στη δεκαετία του '50 το μαγαζί πέρασε «στα χέρια του πατέρα μου Ανδρέα και στην κουζίνα μαγείρευε η μητέρα μου Ευλογιέττα κεφτεδάκια, πίτες, πατσά βραστή ή γιαχνί» λέει ο Γιάννης.
Η ταβέρνα γνώρισε μεγάλη άνθιση το1974 όταν φτιαχνόταν το φράγμα του Μόρνου και συγκέντρωνε τα βράδια στα τραπέζια του τους μηχανικούς που σε ένα μαυροπίνακα που είχαν στήσει στο μαγαζί σχεδίαζαν την πορεία της γαλαρίας των 14,5 χλμ. Το μενού είχε διευρυνθεί με μαγειρευτά φαγητά, όσπρια και ντολμαδάκια.
Ο Γιάννης θυμάται: «Μέχρι το 1965 απαγορευόταν να περνούν απέξω από το μαγαζί γυναίκες όπως και μέσα από την αγορά, στοιχεία που είχαν μείνει από την τουρκοκρατούμενη περιοχή». Ο χώρος της ταβέρνας με το ξύλινο πατάρι, που φιλοξενούσε τις αλλοτινές εποχές τους παραγιούς, σε ταξιδεύει μαγικά στην ιστορία του τόπου. Μεγάλη είναι η συλλογή από αφίσες, παλιές φωτογραφίες της Άμφισσας, κάθε λογής διαφημιστικά, εργαλεία. Κάθε γωνιά έχει διακοσμητικά στοιχεία από μια εποχή που έχει χαθεί χωρίς επιστροφή. Σε ένα σημείο κρέμεται ο ματαράς- που ήταν το παγούρι περασμένων δεκαετιών φτιαγμένο από δέρμα - που έπαιρναν μαζί τους όταν πήγαιναν να μαζέψουν τις ελιές. Δίπλα ο τουρβάς, ένα σακί από σχοινί φτιαγμένο για τα εργαλεία ή για να μπαίνει η τροφή του αλόγου. Το ξύλινο παγούρι για κρασί –η τσίτσα- το χρησιμοποιούσε ο γυρολόγος που πήγαινε στα σπίτια για να κεράσει κρασί αυτούς που ήταν καλεσμένοι σε γάμο. Σε μια γωνιά κρέμεται ο γκιουρντανές ένα τεράστιο κολάρο διακοσμημένο με κουδούνια που ήταν το επίσημο που φορούσαν στα άλογα. Ο παλιός πορσελάνινος πίνακας του ηλεκτρικού διακοσμητικός και λειτουργικός ταυτόχρονα, η πρώτη διαφήμιση μπύρας της Βουγιουκλάκη, «Βασίλειον της Ελλάδος» πίνακας με στατιστικά στοιχεία απογραφής. Το μάτι και η σκέψη δεν αδιαφορούν όπου κι αν στραφούν.
«Γύρω από την ταβέρνα υπήρχαν τα κουδουνάδικα και τα σχοιναριά και τα εργαλεία της εποχής που έχουν διασωθεί διακοσμούν πλέον το μαγαζί» συμπληρώνει ο Γιάννης που είναι μανιώδης συλλέκτης.
 |
| Στο τραπέζι έρχονται άγρια χόρτα βραστά που μόλις βγήκαν από την κατσαρόλα... |
Καθισμένοι δίπλα στην ξυλόσομπα αφήνουμε να μας συνεπάρει η νοσταλγική ατμόσφαιρα ενώ η ευωδιά από τα κεφτεδάκια και τις πατάτες που τηγανίζει ο Γιάννης στην ανοιχτή κουζίνα με το γκάζι γαργαλάει ερεθιστικά τα ρουθούνια. Ο γιός του, η τέταρτη γενιά , αν και σπουδάζει στο Πολυτεχνείο, βοηθάει τον πατέρα του στο σερβίρισμα και γοητεύεται από τις οικογενειακές ιστορίες. Στο τραπέζι έρχονται άγρια χόρτα βραστά που μόλις βγήκαν από την κατσαρόλα, τυρί φέτα με λάδι και ρίγανη και λαχανοντολμάδες. Στο μενού θα βρεις ακόμη γαρδούμπες αρνίσιες που μαγειρεύονται στην κατσαρόλα, πατσά γιαχνί, χορτόπιτα και τας κεμπαπ. Το κρασί ρέει στα ποτήρια και τα πιρούνια παίρνουν φωτιά τσιμπολογώντας τους νόστιμους μεζέδες. Έντιμο φαγητό και φιλόξενη διάθεση βάζουν την προσωπική σφραγίδα του ιστορικού οινομαγειρείου στην καρδιά της Άμφισσας.
Εκεί μαζί με το κρασί, το τσίπουρο και τους σπιτικούς μεζέδες γεύεσαι και μια καλή δόση ιστορίας. Αισθάνεσαι παντού να υπάρχουν τα σημάδια -πολλά ορατά αλλά τα περισσότερα αόρατα-αυτών που πέρασαν από κει αποσπώντας αναμνήσεις χαράς ή λύπης και αφήνοντας κομμάτια ζωής που δίνουν στο χώρο τη δική του προσωπικότητα και ενέργεια που δεν μπορεί να τις δώσει καμία τυπική διακοσμητική οπτική, όσο ευφάνταστη και αν είναι.
Οινομαγειρείο Φαρόπουλος, Ανδρούτσου & Παπαχρήστου, Αμφισσα, τηλ. 22650-28823
Άρθρο της Νίκης Μηταρέας
Φωτογραφίες του Γιάννη Κυπουργού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου