 |
| Αθήνα, οδός Ασωμάτων 45. Στέκει επιβλητικό ένα καλοσυντηρημένο λαϊκό νεοκλασικό σπίτι, όπου δύο Καρυάτιδες στηρίζουν την οροφή.... |
Ο ιδιοκτήτης Ιωάννης Κων. Καρακατσάνης ήταν και ο γλύπτης των δύο Καρυάτιδων και τα μοντέλα του ήταν η γυναίκα του Ξανθή και η αδελφή της Ευδοξία.
Το σπίτι με τις καρυάτιδες, ήταν και η οικία της Εκάβης στο περίφημο μυθιστόρημα του Κώστα Ταχτσή «Το Τρίτο Στεφάνι». Διαβάζουμε στο blog omadaasty, σε θέμα για την Αθήνα του Ταχτσή: «Η χρήση του Σπιτιού με τις Καρυάτιδες στο Τρίτο Στεφάνι μοιάζει να αποκρυσταλλώνει όλη την ιδεολογική φόρτιση του νεοκλασικισμού σαν συνδετικού κρίκου ανάμεσα στην αρχαία και την σύγχρονη Αθήνα. Αποτυπωμένο πρώτη φορά το 1952 από τον Γιάννη Τσαρούχη, το λαϊκό νεοκλασικό της Αγίων Ασωμάτων θα περάσει από το Τρίτο Στεφάνι για να συμπεριληφθεί, τριάντα χρόνια αργότερα και πάλι από τον Τσαρούχη στα σκηνικά των Θεσμοφοριαζουσών του Αριστοφάνη, σε μετάφραση του ίδιου του Κώστα Ταχτσή, μετάφραση που ο ίδιος υποστήριζε ότι συγγένευε με τη γλώσσα που μιλούσαν οι γυναίκες των παιδικών του χρόνων, τις λογοτεχνικές αντανακλάσεις των οποίων τοποθετεί στο ίδιο σπίτι. Σε αυτό το πλαίσιο, ίσως να μην είναι τυχαίο ότι ο πατέρας της Εκάβης, έτερος ένοικος αυτού του σπιτιού – συμβόλου, εμφανίζεται ως «πρακτικός αρχαιολόγος» που ήθελε «να γεφυρώσει το χάσμα που χώριζε την αρχαία Ελλάδα από την νέα». Μιλώντας για λογοτεχνικές αντανακλάσεις, αξίζει να παρατηρήσουμε ότι ο Άκης, alter ego του Κώστα Ταχτσή στο Τρίτο Στεφάνι, ξεκινά την πορεία του ως ζωγράφος ζωγραφίζοντας «παλιά αθηναϊκά σπίτια», μια αναφορά ίσως στον Γιάννη Τσαρούχη, που έθεσε τη βάση για το πέρασμα του Σπιτιού με τις Καρυάτιδες στον μύθο.»
 |
| Ο πίνακας του Τσαρούχη (1952) |
O Ιωάννης Καρακατσάνης γεννήθηκε στην Αίγινα το 1857. Σπούδασε γλυπτική με καθηγητή τον Λεωνίδα Δρόση. Μετά το τέλος των σπουδών του προσελήφθη ως βοηθός του για δέκα χρόνια μέχρι τον θάνατο του Δρόση. Άνοιξε εργαστήριο γλυπτικής όπου και ασχολήθηκε με έργα μορφών της Επανάστασης του 1821. Διακρίθηκε στην δημιουργία έργων με τις μορφές του Ρήγα,του Μπότσαρη,του Μιαούλη, του Καποδίστρια, του Τομπάζη. Αντίτυπά τους είχε αγοράσει ο δήμος Αθηναίων.
O ανδριάντας του Αθανασίου Διάκου, έργο του Καρακατσάνη, τοποθετήθηκε στην Λαμία το 1903. Τριάντα έξι (36) ολάκερα χρόνια βάσταξε το μαρτύριο κατασκευής και τοποθέτησης του μαρμάρινου ανδριάντα του από το γλύπτη Ιωάννη Καρακατσάνη, επειδή οι διάφοροι φορείς που είχαν αναλάβει την πρωτοβουλία καθώς και η επίσημη πολιτεία αδυνατούσαν να καταβάλουν το ποσό των 30.000 δραχμών που απαιτούνταν. Η πρώτη δόση, από τις τρεις ισόποσες, είχε καταβληθεί κανονικά στο γλύπτη. Η πληρωμή της δεύτερης καθυστερούσε και οι πιστωτές του απ’ τους οποίους είχε προμηθευθεί τα υλικά τον πίεζαν κατάφωρα για την καταβολή των οφειλομένων. Ο τότε Υπουργός Οικονομικών Σιμόπουλος, ενδιαφερόμενος για το έργο, συνέστησε κυβερνητική επιτροπή για την παρακολούθηση των εργασιών και μάλιστα, για την ασφάλεια του αγάλματος, απέστειλε στο εργαστήριο του γλύπτη επτά κλητήρες. Ο γλύπτης Καρακατσάνης θεώρησε προσβλητική αυτή την πράξη και αγανακτισμένος πήρε το σφυρί να καταστρέψει το γλυπτό, συγκρατήθηκε όμως από τους παριστάμενους κλητήρες. Με τη ρητή υπόσχεση ότι θα του δοθούν σύντομα τα οφειλόμενα, ο γλύπτης συνέχισε τις εργασίες.
Ας είναι καλά ο Ρουμελιώτης ποιητής Σπύρος Ματσούκας που με το πείσμα του όργωσε την Ελλάδα «διακονεύοντας» για το Διάκο, όπως χαρακτηριστικά είπε ο ίδιος, πουλώντας τα ποιήματά του. Το ποσό που συγκέντρωσε ο ίδιος μαζί με άλλο που συγκεντρώθηκε από διάφορους φορείς, έλυσαν οριστικά το πρόβλημα και έτσι αυτό το πολύχρονο μαρτύριο του Διάκου, που βάσταξε τριάντα χρόνια, έλαβε τέλος.
 |
| Το άγαλμα του Αθ. Διάκου στη Λαμία |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου