Είχε σχεδόν ξημερώσει, όταν μας ξύπνησε ο ήχος της βροχής. Ωραία η καλοκαιρινή μπόρα, αλλά όταν έχεις δύο παιδιά 3,5 και 5,5 ετών, τότε το ενδεχόμενο να περάσεις μια ολόκληρη ημέρα κλεισμένος σε ένα ενοικιαζόμενο δωμάτιο δεν είναι και πολύ ενθαρρυντικό.
Ευτυχώς βρισκόμασταν στην Ανδρο. Στη Χώρα και τα γύρω χωριά θα βρείτε αρκετά πράγματα να κάνετε, ακόμη κι αν έχετε μικρά παιδιά, τα οποία βαριούνται μεν εύκολα, αλλά εντυπωσιάζονται ευκολότερα με κάθε καινούργια εμπειρία.
Για πρώτη φορά λοιπόν (για όλους μας) επισκεφθήκαμε το σπήλαιο στο χωριό Αλαδινού (περίπου 5-10 λεπτά με το Ι.Χ. από τη Χώρα).
Ξεκινήσαμε τη βόλτα μας από το υπέροχο πέτρινο γεφύρι και ακολουθήσαμε το μονοπάτι μέχρι την είσοδο του σπηλαίου, μέσα στην πυκνή κυκλαδίτικη βλάστηση.
Τον ρόλο του ξεναγού αναλαμβάνουν μέλη του Εξωραϊστικού Εκπολιτιστικού Συλλόγου Αλαδινού, που δεν βαριούνται και διατηρούν το χαμόγελο και την καλή τους διάθεση όσες φορές κι αν χρειαστεί να επαναλάβουν την ίδια ξενάγηση μέσα σε μια ημέρα (και είναι πολλές).
Μετά το σπήλαιο, επιστροφή στη Χώρα, στο μικρό Ναυτικό Μουσείο (στο τελευταίο κτίριο πριν από τον Ναύτη). Πρόκειται για ένα «συμμαζεμένο» μουσείο, με πολλά ομοιώματα πλοίων, παλαιά όργανα και κάποιες στολές που εντυπωσιάζουν τους πιτσιρικάδες.
Την απουσία ενημερωτικού υλικού (υπήρχε μόνο ένα φυλλάδιο στα αγγλικά και όχι ιδιαίτερα ενδιαφέρον) αναπλήρωσε πρόθυμα η υπάλληλος του μουσείου.
Κρίμα που τα εκθέματα «ασφυκτιούν» – άραγε δεν θα μπορούσε να βρεθεί σε ένα νησί με τέτοια ναυτική παράδοση ένας εφοπλιστής να στηρίξει οικονομικά ένα μουσείο για την ανδριώτικη ναυτοσύνη;
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου