Ο καιρός γίνεται πιο βροχερός, η διάθεσή μας λίγο πιο γκρι από όσο συνήθως. Ήταν πρόκληση να πάρουμε τους δρόμους για άλλη μια φθινοπωρινή απόδραση και να χαιρετίσουμε για λίγες μέρες το βολικό μας καναπέ. Αν και δημοφιλής πρooρισμός τόσο από άποψη ομορφιάς όσο από άποψη ιστορίας, ο δρόμος δε μας είχε βγάλει ποτέ στην καρδιά των Ιωαννίνων. Είχαμε, λοιπόν, δύο γεμάτες μέρες για να περιπλανηθούμε στην ιστορία, την τέχνη και τις γεύσεις. Όπως γρήγορα συνειδητοποιήσαμε, πέρα από το ρομαντισμό και το μυστήριο που αποπνέουν, είναι και ιδανικά για να ικανοποιήσουν κάθε γαστριμαργική επιθυμία μας, καθώς ούσα μια καθαρόαιμη φοιτητούπολη έχει «σχεδιαστεί» για να καλύπτει κάθε γούστο –πάντα σε συνδυασμό με τη μοναδικότητα του τόπου.
Μέρα 1η
Το Κάστρο
Μετά από ένα σύντομο διχασμό, είπαμε να συγκρατηθούμε και να περιηγηθούμε λίγο, πριν πάμε για τον καθιερωμένο καφέ. Αποφασίσαμε να πάρουμε το δρόμο για το κάστρο και κάτι μέσα μας έλεγε πως δεν είναι ένα έργο της τουρκοκρατίας. Στην πραγματικότητα, το κάστρο αυτό ήταν μέρος των οχυρωματικών σχεδίων του αυτοκράτορα Ιουστινιανού και χτίστηκε το 528 μ.Χ. για να οχυρώσει το Βυζαντινό κράτος. Τα στοιχεία λένε πως είναι το πιο αρχαίο βυζαντινό κάστρο, το οποίο την εποχή του Αλή Πασά αποτελούσε το μεγαλύτερο διοικητικό κέντρο ολόκληρου του ελλαδικού χώρου. Μέσα στο Κάστρο αναπτύχθηκαν τα ελληνικά γράμματα, εκεί έζησε ο Αλή Πασάς το μεγάλους τους έρωτες, εκεί δίδαξαν οι μεγάλοι δάσκαλοι του Γένους, εκεί σπούδασαν την τέχνη του πολέμου οι μεγάλοι οπλαρχηγοί. Πριν σταματήσουμε για καφεδάκι με κεράσματα και μεζέδες στο παλιό Μαγειρείο του Κάστρου με την καταπληκτική θέα, περιπλανηθήκαμε λίγο ακόμα… Μέσα βρήκαμε το βυζαντινό μουσείο, το Σουφαρί Σεράι που στεγαζόταν η Σχολή Ιππικού, και τον Πύργο του Βοημούνδου που αποτελούσε μέρος της Βυζαντινής οχύρωσης και χρησιμοποιήθηκε επίσης για να χτίσει ο Αλή Πασάς το σεράι του.
Μεσημέρι
Έφτασε το μεσημέρι και οι επιλογές όπως φαντάζεσαι ήταν πολλές. Μας κατευθύνανε στην οδό Ακαδημίας 4 για να φάμε «Μπουκιά Μπουκιά» κάθε πιάτο και να γλείφουμε τα δάχτυλά μας. Οι εντυπώσεις μας; Για αυτό το μαγαζί τα λόγια είναι λίγα, ίσως μια φωτογραφία ενός καλογυαλισμένου πιάτου μετά το φαγητό να αποδείκνυε πόσο υπέροχα ήταν όλα. Για το τέλος μας έφεραν γλυκό κουταλιού πορτοκάλι και μας άφησαν με γλυκιές αναμνήσεις από θείες και γιαγιάδες που τα έφτιαχναν με μεράκι στο σπίτι κάθε χρόνο… Πηγαίνετε παρέα και δοκιμάστε το. Δε θα απογοητευτείτε!
Απόγευμα
Και θα σας ρωτούσα τώρα: τι μπορεί να ακολουθεί ιδανικά ένα ωραίο γεύμα; Μα, φυσικά, ένα καφεδάκι! Ο καιρός ευνοούσε για το απόλυτο καφέ, που δεν είναι άλλο από την Κυρά Φροσύνη. Το καφέ αυτό είναι ακριβώς πάνω στη Λίμνη, και φυσικά έχει εκπληκτική θέα. Είναι ιδανικό για απογευματάκι με χαλαρή μουσικούλα και ζεστό καφέ στα χέρια. Δε χρειάζονται πολλά λόγια… Εμείς το μόνο που σας λέμε είναι «καλή σας απόλαυση!».
Μετά από τις τόσες εξαιρετικές γεύσεις είχαμε βαρύνει, οπότε χρειαστήκαμε τον απογευματινό μας ύπνο για να μαζέψουμε δυνάμεις για το βράδυ. Εδώ βρήκαμε τα καλύτερα ξενοδοχεία.
Βράδυ
Το βράδυ φορέσαμε κάτι πιο ζεστό, μιας και ο καιρός μας υπενθύμισε ότι δεν είναι καλοκαίρι. Πήραμε τους δρόμους και φτάνοντας στην οδό Εθνικής Αντιστάσεως, αυτό που μας μαγνήτισε ήταν μια πινακίδα ΝΕΟΝ που έγραφε Blue Gin σε ένα παλιό σπίτι και μια σκάλα που οδηγούσε στον πάνω όροφο. Μπορεί να μην είμαστε λάτρεις του gin, παρόλα αυτά δεν ήταν ανασταλτικός παράγοντας, μιας και ακούσαμε μια παρέα που έβγαινε να λέει ότι ο μπάρμαν του Blue Gin παίρνει τα κοκτέιλ πολύ στα σοβαρά. Τι καλύτερο λοιπόν από ένα «σοβαρό» μπάρμαν;
Μέρα 2η
Πρωί
Η προηγούμενη βραδιά ήταν υπέροχα «underground», όμως χρειαζόμασταν πρωινό σε ένα ήρεμο μέρος πριν πάρουμε το καραβάκι για το νησί. Καταλήξαμε στο Σύννεφο 9, ένα ήρεμο καφέ που σε εμπνέει με τη ζεστασιά του και το ωραίο του ντεκόρ. Πριν βρεθούμε εκεί, νομίζαμε πως το τσάι είναι απλώς ζεστό νερό με γεύση, όμως όταν δοκιμάσαμε το Oscar Wilde και το Marcel Proust ήταν σαν να άνοιξε ο ορίζοντας ενός άλλου κόσμου.
Το Νησί
Μετά από αυτό το γευστικό ταξίδι, πήραμε το καραβάκι για το νησί. Θέλαμε να δούμε από κοντά το γραφικό νησάκι με τα σπιτάκια από σχιστόλιθο. Εκεί είδαμε αντικείμενα και ενθυμήματα από την επαναστατική και προεπαναστατική περίοδο, μπήκαμε στο τελευταίο σπίτι του Αλή Πασά, στη μονή Αγίου Παντελεήμωνος, και είδαμε το σημείο όπου δολοφονήθηκε το 1822. Δρομολόγια για το νησάκι έχει περίπου κάθε μία ώρα. Μπορείτε να βρείτε εδώ περισσότερα.
Στιγμές χαλάρωσης
Και τώρα σας έχω μια ερώτηση: πώς θα ήταν η ζωή χωρίς λίγη τρέλα; Σίγουρα, θα της έλειπε το αλατοπίπερο! Έτσι αποφασίσαμε να κλείσουμε ραντεβού για χαλάρωση αστέρων στο Spa του Grand Serai Hotel. Μας υποσχέθηκαν ότι σε δύο ώρες θα είχαμε αφήσει όλες τις ανησυχίες μας στην άκρη, και έτσι ακριβώς έγινε. Το περιβάλλον απέπνεε ηρεμία και με ένα φλιτζάνι τσάι από βότανα να μας συνοδεύει, περάσαμε από την υδροθεραπεία στο χαμάμ και φτάσαμε στην κορύφωση της χαλάρωσης με ένα μασάζ αιθέριων ελαίων. Σε κάποιο σημείο ίσως να μας πήρε λίγο ο ύπνος, αλλά αυτή είναι η επιτυχία άλλωστε–όπως μας είπαν.
Μεσημέρι
Με τα πολλά όμως, μας άνοιξε η όρεξη και τι καλύτερο από λίγους μεζέδες στο μεζεδοπωλείο Πάπρικα; Το μεζεδοπωλείο αυτό, μεταξύ άλλων εδεσμάτων του, φημίζεται για το κοτόπουλο μουστάρδας και το κοντοσούβλι κοτόπουλο. Αν μας ακολουθήσατε ως εδώ, μην παραλείψετε το κρασί του μαγαζιού και όσα ακόμα υπέροχα μεζεδάκια μπορείτε να αντέξετε.
Απόγευμα
Λένε πως πάντα υπάρχει λίγος χώρος για γλυκό και ότι το στομάχι έχει το δικό του σημείο φυλαγμένο για αυτό το σκοπό. Επειδή το δικό μας κάπως έτσι λειτουργεί, σκεφτήκαμε την πιο γελοία δικαιολογία για να πνίξουμε τις «ενοχές» μας: να φάμε γλυκό για να νιώσουμε καλύτερα! Περπατώντας το μάτι μας έπεσε στο πιο καλλιτεχνικό latte-art που είχαμε δει ποτέ και αμέσως δίπλα στον καφέ μια τεράστια αφράτη βάφλα με σοκολάτα και παγωτό. Παρόλο που αυτά τα δύο μας έκαναν να κάτσουμε στο Maison, είδαμε ακόμα περισσότερα γλυκά που θα θέλαμε να τα φάμε όλα. Δυστυχώς, αρκεστήκαμε σε ένα banoffee και ένα mille-feuille με συνοδεία τσαγιού και καφέ, ανεβάζοντας τα επίπεδα απόλαυσης στο κόκκινο.
Βράδυ
Το βράδυ θελήσαμε να έχουμε μια πιο «αυθεντική» νότα διασκέδασης. Πήγαμε στο Παρέα για ζωντανή μουσική και το καλύτερο ημίγλυκο κρασί της πόλης. Η εμπειρίας μας; Πολύς χορός, τραγούδι, κέφι και φυσικά άφθονο κρασί. Τα υπόλοιπα τα μαρτυρούν οι selfies! Αν σας αρέσει αυτό το είδος διασκέδασης, μη χάσετε μια τέτοια εμπειρία.
Μέρα 3η
Για να είμαστε ειλικρινείς, γυρίσαμε χαράματα και μείναμε πίσω στο πρόγραμμά μας. Είχαμε σκοπό να πάμε Μέτσοβο, όμως τα Ζαγοροχώρια μάς φάνηκαν πιο ελκυστικά και έτσι αφού πήραμε πρωινό -πακέτο για το δρόμο- από το Motley Coffeesweet, ξεκινήσαμε τη διαδρομή μας. Στα Ζαγοροχώρια, τα πιο δημοφιλή χωριά είναι: τα Άνω και Κάτω Πεδινά, η Βίτσα, η Ελάτη, η Αρίστη, οι Κήποι, το Μονοδένδρι, το Πάπιγκο (μεγάλο και μικρό), το Τσεπέλοβο, το Δίκορφο, οι Ασπράγγελοι και το Καπέσοβο. Αν έχετε μέρες να διαθέσετε, αξίζει να τα επισκεφτείτε ένα προς ένα, ώστε να διαπιστώσετε ιδίοις όμμασι την απερίγραπτη φυσική ομορφιά αυτού του τόπου. Μπορείτε να δείτε εδώ προτάσεις διαμονής και έναν οδηγό που θα σας ταξιδέψει στα μικρά μυστικά της περιοχής.
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου