Το χθες και το σήμερα σε ένα εξαιρετικό βιντεάκι του Νίκου Καστάνη (με τη βοήθεια όπως αναφέρει του Ελ. Ξεφτέρη)
Η αστική περιοχή απέναντι από το Λευκό Πύργο (πίσω από τη Στρατιωτική Λέσχη και μέχρι τον παλιό κινηματογράφο Ηλύσια) είναι μια γειτονιά που άλλαξε ριζικά μετά το 1950.
Από το 1912 μέχρι το 1950 ήταν ένας "μαχαλάς", μια Οθωμανική συνοικία με στενοσόκακα και με διάσπαρτες μονοκατοικίες, ατάκτως ερριμμένες. Τη δεκαετία του 1950, τότε που η αμερικανική οικονομική βοήθεια έρρεε πλουσιοπάροχα, η περιοχή άρχισε να μεταμορφώνεται σε μια σύγχρονη αστική δόμηση.
Την περίοδο εκείνη, ήρθε η σειρά για την εφαρμογή του πολεοδομικού σχεδίου Hébrard, στο τμήμα αυτό του κέντρου της Θεσσαλονίκης. Ολοκληρώθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1980, λίγο μετά το σεισμό του 1978, ο οποίος επέδρασε, καταλυτικά, στο ξεπέρασμα των τελευταίων οικοδομικών εμποδίων.
Όπως όλες οι γειτονιές εξελίσσονται, και μερικές αναβαθμίζονται, στην πορεία του χρόνου, έτσι κι αυτή αναπτύχθηκε ρυμοτομικά και κοινωνικά. Μια εξέλιξη που αποτυπώνεται στις παλαιότερες και νεότερες απεικονίσεις των αντίστοιχων δρόμων και των κτιρίων. Οι αναπαραστάσεις, όμως, αυτές, από μόνες τους, δεν αναδεικνύουν τις αναμορφώσεις και τις αλλαγές. Οι ατομικές και, ιδιαίτερα, οι συλλογικές μνήμες είναι αυτές που δίνουν νόημα σε κάθε ανανέωση μιας πολεοδομικής, κτιριακής και κοινωνικής δομής σ' ένα αστικό περιβάλλον.
Με την προσέγγιση αυτή επιχειρείται να δοθεί μια αναπαράσταση της εξέλιξης του πολεοδομικού "ψηφιδωτού" της περιοχής γύρω από τη Νέα Παναγία της Θεσσαλονίκης, αρθρωμένη όχι μόνο με τις κτιριακές και ρυμοτομικές "ψηφίδες" της, αλλά και τις ζωντανές αναμνήσεις των κατοίκων, της τοπικής κοινωνίας γενικότερα. Μια προσέγγιση που αναμφίβολα μπορεί να βελτιωθεί και να αναθεωρηθεί. Και θα είναι ευχής έργο αν προκαλέσει μια τέτοια ώθηση.
Ως μουσική υπόκρουση, στην εν λόγω προσέγγιση, χρησιμοποιήθηκε ο "Αποχαιρετισμός" του Ν. Ξυδάκη.
Φωτογραφία εξωφύλλου από την ομάδα Παλιές φωτογραφίες της Θεσσαλονίκης
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου