Δεν αλλάζεις τον κόσμο απλά κοιτώντας τον. Αλλάζεις τον κόσμο με τον τρόπο που ζεις.

Γράφει η Μαρία Πολυμήλη

Πολλά είπες.

Πολλά είπα και εγώ.

Πολλά είπαμε πως θα κάναμε.

Πολλά θέλαμε να αλλάξουμε.

Και τι καταφέραμε;

Κοιτάξαμε τους εαυτούς μας σε χίλιους καθρέφτες.

Ξοδευτήκαμε ατενίζοντας τους..

Πόσοι από εμάς ξεφύγαμε από την παροδικότητα της εικόνας μας;

Πόσοι από εμάς κρύψαμε τα λάθη μας κάτω από το δέρμα μας, να ξεγελάσουμε και εμάς τους ίδιους;

Πόσοι από εμάς είδαμε σε βάθος τον εαυτό μας;

Κοιτάξαμε ξάστερα την ψυχή μας;

Δίχως τρόμο για το τι θα αντικρίσουμε..

Κάποια στιγμή κουράστηκα να λέω ΘΑ. Κοίταξα με τόλμη την αντανάκλαση μου..

Και είπα ΚΑΝΩ. Όχι ΘΑ κάνω. Και έτσι έπραξα.

Έπλασα τα όνειρα μου με ιδρώτα και αίμα και τα άφησα στις πύλες του αύριο. Και κάθε φορά που τα παιδιά της φαντασίας μου έπαιρναν ζωή, κάτι μέσα μου άλλαζε.

Σώπαινα με δέος μπροστά στην μακαριότητα της στιγμής.

Αντιλαμβανόμουν πως τίποτα δεν κρατάει για πάντα. Κι όμως όλα παραμένουν ζωντανά. Κάπου εκεί σε κάποιες κρυμμένες διαστάσεις που ίσως κάποτε τα συναντήσουμε ξανά.

Κι όταν είδα την δύναμη της δράσης, ενάντια στην αδράνεια. Τα θαύματα που η θέληση και η πράξη πραγματώνει..

Τότε κατάλαβα πως και τον κόσμο πρέπει εγώ να τον αλλάξω.

Ξεκινώντας από μέσα μου.

Ότι δεν μου αρέσει.

Ότι πόνο προκαλεί.

Ότι θλίψη χαρίζει.

Σ´εμένα, σ´εσένα..

Εγώ. Εσύ. Ο κάθε ένας…

Όλοι μπορούμε!

Βήμα βήμα, μέρα με την μέρα. Οδεύοντας όλο και πιο κοντά στο φως.

Έτσι μονάχα θα αλλάξουμε..

Ζήσε με αγάπη. Μην κανείς τίποτα για το οποίο θα ντραπείς. Να είσαι περήφανος για όλα όσα σκέφτεσαι, πράττεις και λες.

Να ενεργείς το ίδιο όταν είσαι μόνος και όταν σε περιβάλλει κόσμος.. να είσαι καθαρός και ακέραιος!

Η ευτυχία, η αλήθεια και η αγάπη δεν είναι κάτι που πρέπει να αναζητάς έξω από εσένα. Αλλά μονάχα μέσα σου. Κι όταν ανακαλύψεις την πηγή τους. Το ποσό απλά μπορούν να λάμψουν, τότε θα μπορέσεις να φωτίσεις και τους άλλους γύρω σου, με το παράδειγμα σου..

Μια νύχτα, θυμάμαι, ξάπλωσα στην άμμο, ακούγοντας τα κύματα της θάλασσας και κοίταξα τον ουρανό.. τόσα χιλιάδες άστρα… Τι απεραντοσύνη!

Εκείνη τη στιγμή συλλογίστηκα…

Ποσό μικρό μέρος στο σύμπαν αυτό καταλαμβάνει ο κάθε ένας από εμάς.. Πόσο ταπεινοί θα πρέπει να είμαστε! Συνάμα πόσο υπεύθυνοι για το στίγμα που θα αφήσουμε.. και τι διαφορά μπορούμε να κάνουμε!

Έπειτα οι λέξεις αυτές μου ήρθαν στον νου…

Δεν αλλάζεις τον κόσμο απλά κοιτώντας τον. Αλλάζεις τον κόσμο με τον τρόπο που ζεις.

ΠΗΓΗ