Σε αυτόν τον κόσμο υπάρχουν τύποι και τύποι ανθρώπων. Ένα είναι σίγουρο, κανείς δε σκέφτεται, αλλά ούτε και δρα με τον ίδιο τρόπο όπως κάποιος άλλος. Κάτι τέτοιο σίγουρα δεν είναι απόλυτα κακό όμως ίσως σε κάποιες περιπτώσεις η μίμηση μιας συγκεκριμένης συμπεριφοράς να ήταν μια αρκετά καλή ιδέα. Υπάρχουν άνθρωποι που μόνο και μόνο επειδή μπορεί να έσπασε το νύχι τους κάνουν σαν να ήρθε η συντέλεια του κόσμου. Αντιθέτως, υπάρχουν και άνθρωποι που μπορεί να έχουν χάσει ένα δικό τους πρόσωπο, αλλά παρ’ όλα αυτά δεν παύουν να παλεύουν καθημερινά εκτιμώντας όσα τους προσφέρει η ζωή. Αυτή, λοιπόν, είναι και η συμπεριφορά που θεωρώ ότι αξίζει να πάρει ως παράδειγμα κάποιος.
Δυστυχώς, αυτό που προσωπικά διαπιστώνω όλο και περισσότερο μέρα με την μέρα είναι πως έχουμε ξεχάσει να αγαπάμε. Όχι, μην φανταστείς κάποιον συγκεκριμένο απαραίτητα. Έχουμε ξεχάσει να αγαπάμε εμάς, τους γύρω μας και γενικότερα τη ζωή. Η αισιοδοξία και η θετική στάση ζωής ειδικότερα δεν είναι προνόμιο πολλών χωρίς όμως αυτό να σημαίνει πως δεν μπορεί να γίνει. Εάν και εφόσον συνειδητοποιήσουμε ότι έχουμε πολλά περισσότερα κοινά παρά διαφορές, θα μάθουμε να αγαπάμε αληθινά. Αγάπη σημαίνει ζωή, ζωή σημαίνει φως και το φως σημαίνει οποιοδήποτε ευχάριστο συναίσθημα σου έρχεται στο μυαλό.
Πάτα για λίγο ένα pause στους ανυπόφορα γρήγορους ρυθμούς της καθημερινότητάς σου και σου υπόσχομαι πως θα κερδίσεις περισσότερα από όσα νομίζεις πως θα χάσεις. Μάθε να αντλείς χαρά από τα πιο ασήμαντα πράγματα και απ’ τα πιο σημαντικά. Νιώσε ευγνώμων που σου δίνεται η ευκαιρία να ξυπνάς κάθε πρωί και να αντικρίζεις τον ουρανό, τον ήλιο και τη φύση. Νιώσε σαν να είσαι ο πιο τυχερός άνθρωπος στον κόσμο αν έχεις ένα ζεστό πιάτο με φαγητό να σε περιμένει και πόσο μάλλον αν έχεις έναν άνθρωπο για να το μοιραστείς. Άλλωστε, όπως πολύ σωστά έχει πει και ο Paulo Coelho, όταν κάθε μέρα είναι ίδια με την επόμενη, είναι επειδή οι άνθρωποι αποτυγχάνουν να αναγνωρίσουν τα καλά πράγματα που συμβαίνουν στις ζωές τους κάθε μέρα που ο ήλιος ανατέλει. Ο Coelho τα έχει πει, το ερώτημα είναι, εμείς τι κάνουμε;
Η ζωή είναι απρόβλεπτη, θα συμφωνήσω. Δεν μπορούμε πάντα και σε όλες τις καταστάσεις να είμαστε αισιόδοξοι, θα συμφωνήσω. Πολλές φορές παρά την αισιοδοξία μας τα πράγματα δεν πάνε όπως περιμέναμε, θα συμφωνήσω. Ξέρεις όμως πού δε θα συμφωνήσω και μάλιστα είμαι απόλυτη; Προσωπικά, το βρίσκω εξωφρενικό να παραπονιέται κάποιος για όσα δεν έχει αγνοώντας όλα όσα έχει. Την ίδια στιγμή που εσύ στεναχωριέσαι επειδή δε φτάνουν τα χρήματα προκειμένου να αγοράσεις την τελευταία λέξη της μόδας, υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν ρούχα, φαγητό ή και οικογένεια, αλλά παρ’ όλα αυτά προσπαθούν να σταθούν στα πόδια τους διατηρώντας την φλόγα τους ζωντανή.
Η θετική στάση ζωής είναι μια επιλογή που μπορείς να κάνεις και εσύ και εγώ και όλοι μας αρκεί να το πάρουμε απόφαση αφήνοντας πίσω κάθε τι που μας μαυρίζει την ψυχή και απορροφά την πολύτιμη ενέργειά μας. Ό,τι ισχύει σχετικά με το δούναι και λαβείν δεν είναι καθόλου τυχαίο. Συγκεκριμένα το πού επιλέγεις να αφιερώσεις το χρόνο σου και την ενέργειά σου είναι και αυτό το οποίο στο τέλος της ημέρας είτε θα σε γεμίσει είτε θα σε αδειάσει με κάθε δυνατό τρόπο. Ελπίζω κάτι τέτοιο να είναι αρκετό ώστε να σε πείσει να αρχίσεις να εκτιμάς όσα και όσους σε περιβάλλουν δείχνοντάς τους την ευγνωμοσύνη σου και την αγάπη σου. Η δυναμικότητα κάποιου και η μεγαλύτερη απόδειξη ενός πραγματικά αισιόδοξου ανθρώπου είναι η μαεστρία με την οποία διαχειρίζεται καταστάσεις.
Το να μάθουμε να αντιδράμε με ψυχραιμία και χιούμορ -όπου και όσο μπορούμε σε αυτά που μας συμβαίνουν- μάς κάνει αυτομάτως πιο όμορφους και ελκυστικούς χαρακτήρες. Όλα όσα σου λέω, είναι όσα πιστεύω και προσπαθώ να εφαρμόσω στην καθημερινότητά μου. Επίσης πιστεύω πως το ίδιο μπορείς να κάνεις και εσύ ξεκινώντας από σήμερα. Θα με θυμηθείς!
Συντάκτης: Ελίζα Ραψομανίκη
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γουγούλα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου