«Η οργή του Αχιλλέα» ή «Θυσία της Ιφιγένειας» του Jacques Louis David. Ο πίνακας αυτός απεικονίζει τη στιγμή που ο Αγαμέμνονας ενημερώνει τον Αχιλλέα ότι η Ιφιγένεια δεν θα είναι νύφη του αλλά θα θυσιαστεί. Η Κλυταιμνήστρα κλαίει καθώς αγγίζει τον ώμο της κόρης της και ο Αχιλλέας θυμωμένος πιάνει το σπαθί του. Ο Αγαμέμνονας ήταν μέλος του καταραμένου Οίκου του Ατρέα. Εικόνα: Δημόσιος τομέας
Η Κατάρα του Οίκου του Ατρέα είναι μια από τις πιο γνωστές και ανησυχητικές οικογενειακές κατάρες σε όλη την Ελληνική μυθολογία.
Του Πάτρικ Γκάρνερ
Οι αρχαίοι Έλληνες αντιμετώπιζαν τα κανονικά προβλήματα που εξακολουθούν να μας ενοχλούν σήμερα, αλλά αντιμετώπιζαν επίσης και την πρόσθετη επιπλοκή της εισβολής των Θεών του Ολύμπου στη ζωή τους.
Για παράδειγμα, ο Δίας καταράστηκε μια οικογένεια για έξι γενιές και άλλοι γνωστοί θεοί συμμετείχαν σε αυτή τη δράση. Η κατάρα αυτή δεν σταμάτησε μέχρι να εξαφανιστεί η οικογένεια.
Το έπος ονομάζεται Κατάρα του Οίκου του Ατρέα. Είναι τόσο εξωφρενικό που λέγεται από την έναρξή της, ως αγαπημένο θέμα στο αρχαίο Ελληνικό θέατρο, που έφτασε μέχρι το Μπρόντγουεϊ το 1968.
Το άθλιο παραμύθι
Η ιστορία στην πραγματικότητα δεν ξεκίνησε με τον Ατρέα, αλλά από τη στιγμή που γεννήθηκε ο Ατρέας, η κατάρα ήταν προφανής σε όλους. Ξεκίνησε με τον Πέλοπα, που ήταν γιος του Τάνταλου, ο οποίος ήταν, με τη σειρά του, ένας από τους πολλούς γιους του Δία.
Ο Πέλοπας παντρεύτηκε την κόρη ενός βασιλιά, αλλά την κέρδισε με προδοσία, που είχε ως αποτέλεσμα τον βίαιο θάνατο του πατέρα της. Το σχέδιο του Πέλοπα βοηθήθηκε από έναν από τους υπηρέτες του βασιλιά. Του είχαν υποσχεθεί μια νύχτα με τη νύφη, αν ήταν επιτυχής.
Ωστόσο, με τον βασιλιά ξαφνικά μακριά από το δρόμο, ο Πέλοπας ανακάλεσε την υπόσχεσή του και διέταξε να σκοτωθεί ο άνδρας. Αντιμέτωπος με το θάνατο, ο υπηρέτης καταράστηκε τον Πέλοπα και ολόκληρη τη γραμμή του. Έστειλε ακόμη και την κατάρα προς τα πίσω για να συμπεριλάβει τον πατέρα του Πέλοπα, τον Τάνταλο.
Αμφισβήτησε την παντογνωσία των Ολύμπιων θεών. Ως δοκιμασία, αποφάσισε να σκοτώσει τον γιο του, που ήταν τώρα βασιλιάς Πέλοπας, και να τον ταΐσει στους θεούς, προσποιούμενος ότι η σάρκα ήταν βοδιού.
Κατέληξε στο συμπέρασμα ότι αν οι Ολύμπιοι ήξεραν τι είχε κάνει, αυτό θα αποδείκνυε τη δύναμή τους. Με τα τραπέζια στρωμένα για τη γιορτή, οι θεοί είδαν αμέσως τη διπροσωπία του.
Ο Τάνταλος εξορίστηκε στον κάτω κόσμο. Καταδικάστηκε να σταθεί σε μια λίμνη νερού εκεί, δίπλα σε ένα οπωροφόρο δέντρο.
Κάθε φορά που προσπαθούσε να μαζέψει τον καρπό, το κλαδί υψωνόταν πέρα από το χέρι του. Όποτε προσπαθούσε να πιει το νερό, το νερό υποχωρούσε.
Η αγγλική λέξη «tantalize» προέρχεται από τη μοίρα του. Τον βασάνιζε αιώνια η θέα αυτού που δεν μπορούσε ποτέ να αποκτήσει.
Με τις γενιές
Με τον Πέλοπα και τον Τάνταλο εκτός εικόνας θα στραφούμε στην τρίτη γενιά που πιάστηκε στην κατάρα. Ο Πέλοπας είχε δύο γιους, τον Ατρέα και τον Θυέστη. Αυτοί οι δύο, όπως ο πατέρας και ο παππούς τους, ήταν κακοί μέχρι το κόκκαλο.
Μη θέλοντας να μοιραστούν το βασίλειό τους, δολοφόνησαν τον ετεροθαλή αδερφό τους. Το έγκλημα αποκαλύφθηκε και εκδιώχθηκαν. Οι Έλληνες πίστευαν ότι η δολοφονία ενός μέλους της οικογένειας ήταν ένα από τα χειρότερα εγκλήματα.
Περιπλέκοντας την τραγωδία και ντροπιασμένη για την πράξη τους, η μητέρα τους απαγχονίστηκε. Η κατάρα συνεχίστηκε.
Ο Ατρέας και ο Θυέστης παντρεύτηκαν και ο Θυέστης ξεκίνησε μια μυστική σχέση με τη γυναίκα του Ατρέα. Όταν ο Ατρέας το έμαθε, αναζήτησε εκδίκηση σκοτώνοντας τους γιους του Θυέστη και ταΐζοντάς τους στον πατέρα τους.
Ο Θυέστης εξορίστηκε ξανά. Σε αυτό το σημείο, ο Θυέστης ζήτησε συμβουλές από έναν χρησμό. Του είπαν να εμποτίσει την κόρη του και ότι ο γιος που θα προέκυπτε θα μεγάλωνε για να σκοτώσει τον Ατρέα.
Ο Θυέστης έλαβε τη συμβουλή του χρησμού, προσθέτοντας έτσι την αιμομιξία στον αυξανόμενο κατάλογο των σχεδόν αδιανόητων οικογενειακών εγκλημάτων. Ο γιος από εκείνη την ένωση -τώρα η γενιά νούμερο τέσσερα- μεγάλωσε για να εκπληρώσει τη φοβερή προφητεία. Ο κύκλος έμελλε να συνεχιστεί.
Ο Ατρέας είχε αποκτήσει δύο γιους πριν δολοφονηθεί, τους Αγαμέμνονα και τον Μενέλαο. Έπαιξαν βασικό ρόλο στον Τρωικό πόλεμο.
Καταστράφηκε από γυναίκες
Ο Αγαμέμνονας και ο Μενέλαος ήταν κάποτε συμβατοί συγκυβερνήτες του βασιλείου τους. Τότε τα αδέρφια έκαναν ένα τρομερό λάθος στην επιλογή των συζύγων τους.
Επέλεξαν Σπαρτιάτισσες πριγκίπισσες που έφεραν καταστροφή και στους δύο άντρες. Ο Αγαμέμνονας παντρεύτηκε την Κλυταιμνήστρα και ο Μενέλαος την όμορφη αδερφή της, Ελένη.
Αυτή είναι η περίφημη «Ελένη της Τροίας», γνωστή και ως «το πρόσωπο για τον πόλεμο στην Τροία». Όταν η Ελένη απήχθη, τα αδέρφια κήρυξαν τον πόλεμο στην Τροία.
Ο Αγαμέμνων άφησε πίσω τη γυναίκα του Κλυταιμνήστρα, τις κόρες του Ιφιγένεια και Ηλέκτρα και τον γιο του Ορέστη.
Στο ταξίδι προς την Τροία, τα πλοία έπεσαν σε ένα λιμάνι κατά μήκος της διαδρομής. Κατηγορήστε τον Αγαμέμνονα για αυτό γιατί ενώ βρισκόταν στη στεριά είχε σκοτώσει ένα ελάφι ιερό για την Άρτεμη. Ακόμη χειρότερα, καυχιόταν ότι ήταν καλύτερος κυνηγός από τη θεά. Η Άρτεμις σταμάτησε αμέσως τους ανέμους.
Η οικογενειακή κατάρα αναζωπύρωσε. Όπως συνήθιζαν να κάνουν οι απελπισμένοι άντρες, ο Αγαμέμνονας συμβουλεύτηκε έναν χρησμό. Του είπαν ότι μόνο αν θυσίαζε την κόρη του Ιφιγένεια θα επέστρεφαν οι άνεμοι.
Προς φρίκη της γυναίκας του Κλυταιμνήστρας, το έκανε. Οι άνεμοι ξανάρχισαν. Πέρασαν δέκα χρόνια και οι Έλληνες τελικά κέρδισαν τον Τρωικό πόλεμο.
Η Κλυταιμνήστρα εξακολουθούσε να βυθίζεται από θυμό στον Αγαμέμνονα που δολοφόνησε την κόρη τους. Το σκηνικό φυσικά είχε στηθεί τότε για την επόμενη τραγωδία. Ο Αγαμέμνονας επέστρεψε θριαμβευτικά στο σπίτι.
Έφερε μαζί του τα λάφυρα του πολέμου, συμπεριλαμβανομένης μιας παλλακίδας που ονομαζόταν Κασσάνδρα. Την ξέρουμε ως προφήτη της καταστροφής, αλλά κατά ειρωνικό τρόπο, ήταν ένας προφήτης που αγνοήθηκε από όλους μέχρι που ήταν πολύ αργά.
Η ίδια η Κασσάνδρα ήταν αποδέκτης μιας κατάρας. Κάποτε Τρώα πριγκίπισσα, ο θεός Απόλλωνας υποσχέθηκε να της κάνει χρησμό. Ήταν ενθουσιασμένη με την υπόσχεση αλλά ποτέ δεν υποψιαζόταν το τέλος.
Το όνομά της έγινε συνώνυμο της δυσπιστίας. Ποτέ ξανά κανείς δεν θα πίστευε μια λέξη που είπε. Όπως προέβλεψε η Κασσάνδρα, η Κλυταιμνήστρα σκότωσε τον Αγαμέμνονα. Ο ίδιος ο προφήτης δολοφονήθηκε αμέσως μετά, όπως είχε προβλέψει.
Σε εκείνο το σημείο, ο γιος του Αγαμέμνονα, Ορέστης, που είχε μεγαλώσει σε μια μακρινή χώρα, κλήθηκε σπίτι από την αδελφή του Ηλέκτρα. Αυτοί οι δύο αντιπροσώπευαν τη γενιά νούμερο έξι της κατάρας.
Ως νόμιμος διάδοχος του θρόνου, ο Ορέστης πείστηκε από την Ηλέκτρα να εκδικηθεί τον φόνο του πατέρα τους. Αυτό δεν ήταν ασυνήθιστο στην αρχαία Ελλάδα και θεωρούνταν το μεγαλύτερο καθήκον του γιου.
Το πρόβλημα ήταν ότι ο Ορέστης ήξερε ότι για να εκδικηθεί τον πατέρα του, θα έπρεπε να σκοτώσει τη μητέρα του. Γνωρίζει επίσης ότι η μητροκτονία —ή η δολοφονία της μητέρας του— ήταν απεχθής τόσο για τους θεούς όσο και για τους ανθρώπους.
Προσευχήθηκε στον Απόλλωνα για καθοδήγηση. Το μαντείο του Απόλλωνα στους Δελφούς συμβούλεψε εκδίκηση. Η οικογενειακή κατάρα έγινε ένα μακρύ ουρλιαχτό.
Ο Ορέστης στη συνέχεια απομακρύνθηκε από όλους εκτός από την Ηλέκτρα. Ακόμη χειρότερα, εμφανίστηκαν αμέσως οι Ερινύες. Αυτοί οι αθάνατοι με τα φλεγόμενα κόκκινα μάτια και τα φίδια για μαλλιά βασάνιζαν όσους διέπραταν οποιοδήποτε φρικτό έγκλημα.
Και η Ηλέκτρα ήταν καταδικασμένη. Μέσα σε μια μέρα από το θάνατο της μητέρας της έμαθε για την αυτοκτονία του αρραβωνιαστικού της και αυτοκτόνησε η ίδια. Ο Ορέστης ήταν εντελώς μόνος.
Προσευχήθηκε στον Απόλλωνα για απελευθέρωση, υπενθυμίζοντας στον θεό ότι είχε ενεργήσει σύμφωνα με τη συμβουλή του. Ο Απόλλων δεν μπόρεσε να τον απελευθερώσει από τις Ερινύες. Πρότεινε να πλησιάσουν την Αθηνά για να παρέμβει.
Η θεά συμφώνησε. Θα πήγαινε τον Ορέστη στην Αθήνα για να δικαστεί. Θα ήταν η πρώτη δίκη στην ιστορία. Η κριτική επιτροπή ψήφισε. Πέντε ψήφισαν ένοχοι και πέντε αθώοι. Η Αθηνά έσπασε την ισοπαλία υπέρ του Ορέστη. Με αυτό το αποτέλεσμα, φαίνεται ότι η κατάρα τελείωσε.
Ο Ορέστης επέστρεψε στο βασίλειό του για να πάρει τον θρόνο του πατέρα του. Ωστόσο, δεν παντρεύτηκε ποτέ και δεν είχε ζωντανή οικογένεια. Η κατάρα στον Οίκο του Ατρέα τελείωσε μαζί του.
Το συμπέρασμα από όλα αυτά; Το έπος είναι μια τραγωδία της διαχρονικής σύγκρουσης μεταξύ γονέων και παιδιών. Μια νέα γενιά αντικαθιστά την παλιά. Αλλά αυτή η ιστορία, όπως όλες οι ιστορίες που αφορούσαν τους Ολύμπιους θεούς, ήταν μια σύγκρουση για τα στερεότυπα.
Ο Πάτρικ Γκάρνερ είναι ο συγγραφέας τριών μυθιστορημάτων για τους Έλληνες θεούς στον σύγχρονο κόσμο. Είναι επίσης ο δημιουργός και ο αφηγητής του πρωτοποριακού podcast, Garner's Greek Mythology, με ακροατές σε 154 χώρες.
from Αρχαία Ελληνικά https://ift.tt/wc3sTI5
via IFTTT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου