Ο Δημήτρης Λιαντίνης, καθηγητής φιλοσοφίας και συγγραφέας, άφησε ένα πνευματικό έργο που προκάλεσε βαθιά εντύπωση. Μέσα από τα γραπτά του, ιδιαίτερα στο «Γκέμμα», ανέπτυξε μια φιλοσοφία που συνδυάζει τον αρχαιοελληνικό στοχασμό με μια υπαρξιακή θεώρηση της ζωής και του θανάτου.
Η Αντίληψη του Ανθρώπου και του Χρόνου
Ο Λιαντίνης έβλεπε τη ζωή ως μια τραγική πορεία προς τον θάνατο, αλλά όχι με απαισιοδοξία. Όπως έγραφε:
«Ο άνθρωπος είναι ένα πεπερασμένο ον που γνωρίζει την αλήθεια της θνητότητάς του. Και αυτή η γνώση είναι η μόνη του ελευθερία.»
Επηρεασμένος από τον Ηράκλειτο και τον Νίτσε, τόνιζε πως η ζωή έχει αξία μόνο όταν βιώνεται με συνείδηση του θανάτου. Η αυταπάτη της αθανασίας και η προσκόλληση σε ψεύτικες ελπίδες ήταν γι’ αυτόν ο μεγαλύτερος εχθρός της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Η Σχέση με την Αρχαία Ελλάδα
Ο Λιαντίνης θεωρούσε πως η κλασική ελληνική σκέψη αποτελούσε την κορυφαία μορφή ανθρώπινης διανόησης. Μέσα από τα έργα του Πλάτωνα, του Αριστοτέλη και των τραγικών ποιητών, έβλεπε την τέλεια ισορροπία μεταξύ λογικής, ήθους και αισθητικής. Έγραφε χαρακτηριστικά:
«Ο ελληνικός λόγος δεν είναι απλά μια γλώσσα. Είναι τρόπος του είναι.»
Για τον Λιαντίνη, το «γνώθι σαυτόν» δεν ήταν απλά ένα ρητό, αλλά η υπέρτατη φιλοσοφική επιταγή: η ανάγκη του ανθρώπου να αναμετρηθεί με τον εαυτό του και τα όριά του.
Ο Θάνατος ως Πράξη Συνείδησης
Ο ίδιος ο Λιαντίνης ακολούθησε τη φιλοσοφία του μέχρι το τέλος. Η εξαφάνισή του το 1998 και η εύρεση των οστών του το 2005 στον Ταΰγετο δεν ήταν μια απελπισμένη πράξη, αλλά μια τελετουργία αυτογνωσίας. Όπως είχε γράψει:
«Ο θάνατος δεν είναι το τέλος. Είναι η αλήθεια που αρνούμαστε να δούμε.»
Ο θάνατος για τον Λιαντίνη δεν ήταν άρνηση της ζωής, αλλά η ύστατη επιβεβαίωσή της. Ζούσε με την ιδέα ότι μόνο όποιος κατανοήσει το τέλος, μπορεί να ζήσει πραγματικά.
Ένας Δάσκαλος της Αυτογνωσίας
Ο Λιαντίνης δεν ήταν απλώς ένας στοχαστής, αλλά ένας δάσκαλος που καλούσε τον άνθρωπο να αναμετρηθεί με την αλήθεια του. Το έργο του παραμένει προκλητικό και βαθιά φιλοσοφικό, προσκαλώντας μας να ζήσουμε με συνείδηση, τόλμη και αξιοπρέπεια.
Όπως έλεγε:
«Να ζεις σημαίνει να πεθαίνεις κάθε μέρα λίγο. Το ζήτημα είναι να το κάνεις με τρόπο που να αξίζει.»
Επιμέλεια: anexitilo.net
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου