Ζούμε σε έναν κόσμο που κινείται με την υπόσχεση της προόδου. Κάθε νέα ανακάλυψη, κάθε αλλαγή, κάθε μεταρρύθμιση διαφημίζεται ως «βελτίωση». Όμως, η αλήθεια είναι πως το «καλύτερο» δεν είναι ποτέ απόλυτο. Είναι σχετικό, υποκειμενικό και, συχνά, άνισα κατανεμημένο.
Όταν μια τεχνολογική επανάσταση φέρνει αυτοματισμούς και αυξάνει την παραγωγικότητα, κάποιοι εργοδότες κερδίζουν, αλλά κάποιοι εργαζόμενοι χάνουν τη δουλειά τους. Όταν μια πολιτική απόφαση οδηγεί σε οικονομική ανάπτυξη, κάποιοι βλέπουν ευκαιρίες, ενώ άλλοι περιθωριοποιούνται. Όταν μια κοινωνία αλλάζει, κάποιοι γιορτάζουν την πρόοδο, ενώ άλλοι νιώθουν πως χάνουν το έδαφος κάτω από τα πόδια τους.
Το «καλύτερο» δεν έρχεται ποτέ χωρίς κόστος. Η ιστορία είναι γεμάτη παραδείγματα όπου η εξέλιξη ενός έθνους στηρίχθηκε στον πόνο άλλων. Η βιομηχανική επανάσταση έφερε άνεση σε εκατομμύρια, αλλά και εκμετάλλευση και φτώχεια. Η παγκοσμιοποίηση μείωσε τις τιμές, αλλά κατέστρεψε τοπικές οικονομίες. Ακόμη και σε προσωπικό επίπεδο, η επιτυχία του ενός συχνά σημαίνει την αποτυχία κάποιου άλλου.
Δεν σημαίνει πως δεν πρέπει να επιδιώκουμε την πρόοδο, αλλά πρέπει να αναρωτιόμαστε: «Για ποιον γίνεται καλύτερα; Και ποιος πληρώνει το τίμημα;» Αν δεν έχουμε αυτή την ευαισθησία, τότε κάθε «βελτίωση» θα αφήνει πίσω της ανθρώπους, αδικίες και ανισότητες. Και ίσως τότε να μην είναι πραγματικά καλύτερα για κανέναν.
Επιμέλεια: anexitilo.net
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου