Στο νότιο μέρος της Σαντορίνης, εκεί που η θάλασσα αγγίζει βράχια μαύρα και ηφαιστειακά, υπάρχει μια σπηλιά που τη λένε Βουερή. Δεν είναι γνωστή στους τουρίστες – την ξέρουν μόνο οι παλιοί ντόπιοι. Και τη φοβούνται.
Ο θρύλος λέει πως η σπηλιά αυτή βγάζει ήχους το βράδυ. Όχι από τον αέρα ή τη θάλασσα, αλλά από κάτι άλλο... Κάτι που ζει μέσα της εδώ και αιώνες.
Κάποτε, λένε, ένας ξυλοκόπος από το χωριό Πύργος αποφάσισε να βρει τι υπάρχει μέσα. Μπήκε με λάμπα, σκοινί και μαχαίρι. Μια μέρα πέρασε, δύο… δεν γύρισε ποτέ. Μόνο το σκοινί του βρέθηκε, κομμένο και μισοκαμένο στην άκρη της σπηλιάς.
Έκτοτε, λένε πως κάθε χρόνο την ίδια νύχτα που μπήκε, η σπηλιά βγάζει ήχους σαν αναστεναγμούς και βήματα. Οι παλιοί λένε πως ο ξυλοκόπος είναι ακόμα εκεί — ή έστω η ψυχή του — κι όποιος μπει, γίνεται κομμάτι του βουητού.
Μόνο ένας τρόπος υπάρχει, λένε, για να την “ηρεμήσεις”: να αφήσεις έξω απ’ τη σπηλιά μια χούφτα ηφαιστειακή στάχτη και λίγο κρασί, και να πεις:
«Να πιεις και να σωπάσεις, ν’ αφήσεις τον δρόμο καθαρό.»
Φανταστική ιστορία
Επιμέλεια: anexitilo.net
..jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου