Δεν μαθαίνουν όλα τα παιδιά με τον ίδιο ρυθμό – και αυτό είναι απόλυτα φυσιολογικό. Η κοινωνία συχνά βάζει «ρολόγια» και χρονικά όρια στην εκπαίδευση, σαν να είναι όλοι φτιαγμένοι με το ίδιο καλούπι. Όμως η αλήθεια είναι διαφορετική: κάθε παιδί έχει τον δικό του τρόπο, τον δικό του ρυθμό, και τη δική του στιγμή να ανθίσει.
Δεν θα έπρεπε να έχει σημασία πόσο αργά μαθαίνει ένα παιδί, αρκεί να το ενθαρρύνουμε να συνεχίσει. Η επιμονή, η αποδοχή και η αγάπη είναι πιο σημαντικές από οποιονδήποτε βαθμό ή σύγκριση. Όταν ένα παιδί νιώθει ότι το πιστεύουν και το στηρίζουν, δεν φοβάται να δοκιμάσει, να αποτύχει και να προσπαθήσει ξανά.
Η αργή μάθηση δεν σημαίνει αδυναμία. Σημαίνει βάθος, σημαίνει αναζήτηση, σημαίνει προσωπική διαδρομή. Τα πιο σπουδαία επιτεύγματα συχνά γεννιούνται από ανθρώπους που χρειάστηκαν περισσότερο χρόνο – αλλά δεν σταμάτησαν ποτέ να προσπαθούν.
Γι’ αυτό, ας είμαστε εκεί, με ενθάρρυνση αντί για πίεση, με κατανόηση αντί για κριτική. Γιατί κάθε παιδί μπορεί να φτάσει ψηλά, αρκεί να του δώσουμε το θάρρος να συνεχίσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου